برای اینکه درامر ارایه اندیشه های خود و دفاع ازآن موفق باشیم، باید با هم متحد شویم. وازآن جایی که در جامعه کمتر وحدت نظر و وحدت منافع به چشم میخورد، پیدایش اتحادیه های گوناگون بسیار طبیعی است. معمولن چنین اتحادیه های را که برمبنای منافع بوجود می آیند، دراصل بنام سازمانهای سیاسی ( احزاب) یاد میکنند.
چگونه میتوانیم مردم را به این امر معتقد بسازیم، برای اینکه سخن شما شنیده شود و خواست های شما از جانب هیآت حاکمه در نظر گرفته شود باید همفکران خود را دراحزاب موجود پیدانمایید.
ویا اینکه لازم خواهد بود تا اهداف، خواسته ها وافکار سیاسی خود را دوباره بیان کنیم و روی آنچه پیامد یک بازنگری خواهد بود، مهر تایید بگذاریم.
در
ا
ینجا بیهوده نیست اگر سخنهای شخصیت با اعتباری چون م. دیورژه را بیاد بیاورم: « رژیم بدو ن احزاب نخبگان حکمرانانی را که براساس حق حکمران زادگی ، حق دارا بودن و حق عالی مقام بودن تشکل پذیرفته اند، ابدیت می بخشد؛ و یا اینکه برای انسانی که از میان مردم برخاسته است خیلی دشوار خواهد بود تا بدرون این حصار (کاست ) دربسته بدون پشتیبانی حزبی که بخواهد نخبگان خود راخود بزرگ بسازد، نفوذ پیدا کنند».
ما سرنوشت خود را با فعال بودن و پیگیری خود تعیین میکنیم.
